چرا بطری های آبجو سبز هستند؟

تاریخچه آبجو بسیار طولانی است. اولین آبجو در حدود 3000 سال قبل از میلاد ظاهر شد. آن را سامی ها در ایران دم کردند. در آن زمان آبجو حتی کف هم نداشت چه برسد به بطری. همچنین با پیشرفت مداوم تاریخ است که در اواسط قرن نوزدهم، آبجو در بطری های شیشه ای فروخته می شود.
از همان ابتدا، مردم ناخودآگاه فکر می کنند که شیشه سبز است - تمام شیشه. برای مثال، بطری‌های جوهر، بطری‌های رب و حتی شیشه‌های پنجره همگی سبز هستند و البته بطری‌های آبجو.
از آنجایی که فرآیند تولید شیشه اولیه نارس بود، حذف ناخالصی هایی مانند یون های آهن در مواد خام دشوار بود، بنابراین بیشتر شیشه در آن زمان سبز بود.
البته، زمان به طور مداوم در حال توسعه است، و روند تولید شیشه نیز بهبود یافته است. وقتی می توان ناخالصی های لیوان را به طور کامل حذف کرد، بطری آبجو هنوز سبز است. چرا؟ این به این دلیل است که فرآیند حذف کامل ناخالصی ها بسیار گران است و چنین کالای تولید انبوه مانند بطری آبجو بدیهی است که ارزش هزینه هنگفتی را ندارد. و مهمتر از همه، بطری های سبز رنگ کهنگی آبجو را به تاخیر می اندازند.
این خوب است، بنابراین در پایان قرن نوزدهم، حتی با وجود اینکه امکان ساخت شیشه شفاف بدون ناخالصی وجود داشت، مردم هنوز در بطری های شیشه ای سبز برای آبجو تخصص داشتند.
با این حال، به نظر می رسد که راه برای غلبه بر بطری سبز چندان هموار نیست. آبجو در واقع بیشتر از نور "ترس" دارد. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید منجر به افزایش ناگهانی راندمان کاتالیزوری ماده تلخ موجود در آبجو، اگزالون می شود و در نتیجه تشکیل ریبوفلاوین را تسریع می بخشد. ریبوفلاوین چیست؟ این ماده با ماده دیگری به نام "ایزوآلفا اسید" واکنش نشان می دهد تا ترکیبی بی ضرر اما تلخ را ایجاد کند.
یعنی آبجو به راحتی در معرض نور آفتاب بدبو و مزه می شود.
به همین دلیل، در دهه 1930، بطری سبز رقیبی داشت - بطری قهوه ای. گاهی اوقات، شخصی متوجه می‌شود که استفاده از بطری‌های قهوه‌ای برای بسته‌بندی شراب نه تنها می‌تواند طعم آبجو را بیشتر از بطری‌های سبز به تاخیر بیندازد، بلکه به طور مؤثرتری از نور خورشید جلوگیری می‌کند، به طوری که آبجو در بطری کیفیت و طعم بهتری دارد. بنابراین بعداً بطری های قهوه ای به تدریج افزایش یافت.